نساجی به معنای بافندگی و ریسندگی است. نساجی هنر بافتنی است که برای تولید پارچه، نخها و رشتهها که تار و پود نامیده میشوند در هم بافته میشوند. به طور کلی به پارچهای که از نخ بافته شود نساجی گفته میشود. صنعت نساجی اوایل تنها به تولید نخ محدود میشد اما با گذشت زمان همهی انواع پوشاک را در بر گرفت.
این صنعت یکی از قدیمیترین صنایع بشری است که ریشههای آن به دوران پارینه سنگی میرسد. اولینها تورهایی بودند که از یک نخ تولید میشدند و از یک حرکت تکراری برای تشکیل دادن حلقهها استفاده میکردند. الیاف، پنبه، کتان و ابریشم به عنوان مواد نساجی در مصر باستان استفاده میشد. پنبه در 3000 سال قبل از میلاد در هند مورد استفاده قرار میگرفت.
صنعت نساجی علاوه بر ایجاد اشتغال زایی باعث ارز آوری، تولید ثروت ملی نیز میشود و همچنین نسبت به سایر صنایع، نیاز به سرمایه گذاری کمتری دارد. با مزایایی که در این صنعت دارد، اغلب کشورهای توسعه یافتهی دنیا از صنعت پوشاک و نساجی، صنعتی شدن خود را آغاز کردند.

این صنعت در بسیاری از کشورها یکی از صنایع پایه به شمار میروند که میلیونها نفر در این حوزه مشغول به کار هستند. صادرات محصولات نساجی، بخش بسیار زیادی از درآمدهای ارزی کشورها را تامین میکنند. در کشورهایی نظیر چین، هند، بنگلادش صنعت نساجی نه تنها به اقتصادشان کمک میکند بلکه به عنوان یک نقش کلیدی در حوزه اشتغال و کمک به کاهش فقر شناخته میشود.
گسترش فناوری هوشمند نظیر اینترنت اشیا در مدیریت زنجیره تامین و تولیدات سفارشی، افقهای جدیدی را پیش روی این صنعت قرار داده است. یکی از گرایشهای جدید، توسعه پارچههای هوشمند است که میتوانند تغییرات دما، رطوبت یا حتی ضربان قلب را ثبت کنند. این نوع محصولات میتواند در حوزههای پزشکی، ورزش و حتی نظامی کاربرد داشته باشد.
با وجود پیشرفتهای چشمگیر، این صنعت با چالشهای زیادی رو به رو است:
نتیجه گیری:
صنعت نساجی یکی از کلیدی ترین نقشها را در توسعه اقتصاد و اشتغال زایی در جهان ایفا میکند. با توجه به پیشرفت فناوری و افزایش آگاهی عمومی نسبت به مسائل زیستمحیطی، این صنعت در مسیر تغییر و تحول قرار دارد. سرمایهگذاری در نوآوری و فناوریهای پایدار میتواند آیندهای روشن برای صنعت نساجی رقم بزند.